Cała prawda o facetach

30 listopada na ekrany brytyjskich kin sieci Cineworld wszedł najnowszy polski komediodramat Piotra Trzaskalskiego „Mój rower”. Dziś publikujemy więcej informacji na temat genezy filmu, doborowej obsady i twórców.

Reżyser o filmie

Inspiracja:

Zawsze staram się robić filmy o rzeczach, które znam, które są gdzieś wokół mnie, o zdarzeniach, które widziałem lub o których opowiedzieli mi ludzie, których znam.

To daje pewien gwarant prawdziwości, czy jak kto woli – realizmu filmowej opowieści. Budują go także myśli, uczucia, doznania moich bliskich przyjaciół, znajomych, którym ufam. To także ojcowie i synowie. Pewne prawdy są przecież prawdami o nas wszystkich. W tym kontekście „Mój rower” to synteza, dramaturgiczny koktajl z wielu ludzi i wydarzeń. Koktajl, którego oś obrotu stanowią postacie autorów, lecz jej nie wyczerpują.

Jest też „Mój rower” fikcją, zmyśleniem – jak wszystkie zjawiska artystyczne. Fikcja bowiem to coś, co ubarwia i uzupełnia dramaturgicznie tkankę każdego filmu. Tyle że to moja fikcja.

Intymny, prywatny świat i osobiste doświadczenia:

Miałem taki rower jak bohaterowie filmu. Kiedy skończyłem 6 lat dostałem go od ojca i był moją przepustką do dorosłego świata. Był jak pierwszy krok do wolności. Był rodzajem pasowania na rycerza. Mogłem na niego wsiąść i pędzić przed siebie. Od tego momentu, na moim podwórku, byłem już kimś na moim małym rowerku.

Miałem ojca – mam syna i pewnie kiedyś będę dziadkiem. W tym kontekście jest to film osobisty, wynikający ze mnie. Wiele rzeczy i myśli, o których opowiadam – przeżyłem i dotknąłem.

Mój „prywatny” ojciec był bardzo wyrazistą figurą, na tyle wyrazistą, że kiedy Michał Urbaniak dołożył swoje życie – powstała „oś rodzinnego obrotu” – prawdziwa scena dla działań filmowego ojca Artura Żmijewskiego i syna-wnuka Krzyśka Chodorowskiego.

Mimo tego „Mój rower” nie jest filmem prywatnym. Jest wypadkową wielu ojców, synów i wnuków.

Chodź, opowiem Ci o:

Film opowiada o męskiej linii rodziny, ale jest też filmem dla kobiet, ponieważ to film o RELACJI. To film o KONFLIKCIE: starość-młodość-dzieciństwo. Jednak ta sfera leży ponad płcią. Dlatego, to nie jest film tylko o mężczyznach. To także film o GODNOŚCI i jej obronie przez… ŻART. Domeną dziadka jest właśnie żart, dystans do siebie i innych. Agresja i walka rządzi światem ojca. Wnuk miotany jest wypadkową obu tych postaw. Wszystko razem tworzy wybuchową mieszankę.

Ten film jest dla:

Każdy z nas jest dzieckiem – każdy miał ojca. Wielu z nas będzie miało dzieci i wnuki. Wielu już ma. To jest, mam nadzieję, widownia „Mojego roweru”.

OBSADA

ARTUR ŻMIJEWSKI

Jeden z najbardziej lubianych aktorów teatralnych i filmowych. Początkiem jego filmowej kariery okazał się film Krzysztofa Zanussiego „Stan posiadania" (1989), za rolę w którym otrzymał nagrodę na festiwalu filmowym w Viareggio. Kolejną ważną rolą była otrzymana jeszcze podczas studiów, postać Gustawa/Konrada w filmie Tadeusza Konwickiego „Lawa. Opowieść o Dziadach Adama Mickiewicza” (1989). Żmijewski otrzymał nagrodę szefa kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego. Dwa lata później za kreację młodego przestępcy w filmie „Trzy dni bez wyroku” Wojciecha Wójcika, otrzymał nominację za najlepszą pierwszoplanową rolę męską na festiwalu w Gdyni. W latach 90. aktor nawiązał współpracę z Władysławem Pasikowskim, grając w wielkich hitach reżysera: „Psy” (1992), „Psy 2. Ostatnia krew” (1994), „Słodko-gorzki” (1996) oraz „Demony wojny wg Goi” (1998). Występował u Wojciecha Marczewskiego, Janusza Majewskiego i Andrzeja Wajdy. W 2004 roku zagrał w bardzo popularnej komedii romantycznej „Nigdy w życiu” oraz kontynuacji hitu „Tylko mnie kochaj” (2006). Pojawił się także w komediodramacie „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” (2006) w reżyserii Marka Koterskiego (2006). Rok później rola Rotmistrza Andrzeja w wybitnym filmie Andrzeja Wajdy „Katyń” przyniosła mu nominacje do nagrody Orła, oraz Złotej Kaczki.

Gra na scenach teatrów warszawskich: Ateneum, Współczesnego i obecnie w Teatrze Narodowym. Artur Żmijewski jest laureatem nagrody publiczności Wiktor 2009 – w kategorii najpopularniejszy aktor telewizyjny.

MICHAŁ URBANIAK

Michał Urbaniak – legenda polskiego jazzu; saksofonista, skrzypek jazzowy, kompozytor i aranżer. W 1961 roku Urbaniak rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie skrzypiec u światowej sławy profesora Tadeusza Wrońskiego. W tym samym roku nawiązał współpracę z zespołem Zbigniewa Namysłowskiego Jazz Rockers, w którym debiutował na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej Jazz Jamboree w Warszawie. W 1962 wraz z kwintetem The Wreckers Andrzeja Trzaskowskiego wyjechał do Stanów Zjednoczonych na koncerty w klubach jazzowych. W latach 1962-64 grał w Kwintecie Krzysztofa Komedy. Na początku lat 70. wyjechał do Nowego Jorku. Zanim to nastąpiło, nagrał ze swoim zespołem w 1970 r. pierwszy zagraniczny album „Parathyphus B”. Z grupą, którą współtworzyli m.in. Adam Makowicz, Czesław Bartkowski, Andrzej Dąbrowski i Urszula Dudziak, występował na Jazz Jamboree oraz innych festiwalach. W 1973 wyjechał do Stanów Zjednoczonych.

Zawarty przez niego kontrakt płytowy z wytwórnią Columbia zaowocował wydaniem płyt „Fusion”, „Atma” i „Fusion III”, które przyczyniły się do ogromnego sukcesu jazzmana. Urbaniak współpracował z największymi sławami jazzu jak Miles Davis, George Benson, Herbie Hancock, Quincy Jones, Larry Coryell, Kenny Garret, Kenny Barron, Ron Carter, Eumir Deodato, Stephane Grappelli, Oliver Nelson, Lenny White, Larry Young, John Hendricks, Joe Williams, Elvin Jones, Buster Williams, Joe Henderson, Johny Griffin, Ted Curson, Astor Piazzolla, Freddy Hubbard, Tom Browne, Steve Gadd, Anthony Jackson, Victor Bailey, Omar Hakim, Bernard Wright, Marcus Miller Wayne Shorter, Joe Zawinula, Ron Carter, Billy Cobham, Jaco Pastorius. Michał Urbaniak komponuje również muzykę do spektakli teatralnych oraz filmów. W 1999 roku otrzymał nagrodę za muzykę do głośnego filmu „Dług” Krzysztofa Krauzego, a w 2002 roku za muzykę do filmu „Eden” w reż. Andrzeja Czeczota na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

KRZYSZTOF CHODOROWSKI

Krzysztof ma 20 lat, jest studentem I roku, PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie, na specjalności aktorstwo dramatyczne. W 2009 roku zagrał u boku Mariusza Bonaszewskiego w filmie krótkometrażowym pt. „Moja biedna głowa” zrealizowanym w cyklu ‘Dekalog 89+’. Występował w serialach „M jak miłość” oraz „Linia życia”. „Mój rower” to jego debiut fabularny.

TWÓRCY

Piotr Trzaskalski

Absolwent Kulturoznawstwa na Uniwersytecie Łódzkim oraz Wydziału Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej na PWSFTviT w Łodzi. Jako stypendysta The Northern School of Film and Television Leeds Metropolitan University w Wielkiej Brytanii, zrealizował film fabularny pt. „Someone”. Od 1992 roku pracuje jako niezależny twórca głównie dla telewizji. Autor i współautor programów o sztuce, teledysków i filmów dokumentalnych (m.in. „Roman Kramsztyk – powrót”, „Katalog”, „Candid Camera zapis cenzurowany”, „Inny Teatr”). Jego pełnometrażowy debiut „Edi” (2002) okazał się debiutem fenomenalnym. „Piękny, wzruszający i bardzo prosty” film przyniósł mu zachwyty krytyków i publiczności oraz wiele wyróżnień, stając się najczęściej nagradzanym wówczas filmem polskim tak w kraju jak i na festiwalach za granicą. Jego kolejny film fabularny „Mistrz” (2005) zdobył Nagrodę Publiczności na MFF w Trieście oraz Nagrodę FIPRESCI na MFF w Miami. Z najważniejszych spektakli teatralnych należy wymienić „Wigilijną opowieść” (2000), „Kryzys” (2006), „Nocną porę” (2007) czy „Wroga ludu” (2010), na podstawie dramatu Henryka Ibsena.

Wojciech Lepianka

Scenarzysta. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Łódzkiego i Studium Scenariuszowego PWSFTViT. Pracował jako asystent reżysera lub II reżyser m.in. przy „Krollu” i „Psach” Władysława Pasikowskiego oraz „Cyndze” Leszka Wosiewicza. Jest autorem scenariuszy telewizyjnych filmów tj. „Taranthriller” Mirosława Dembińskiego, „Wyliczanka” Haidera Rizvi i serialu „Sprawa na dziś”.... Wspólnie z Piotrem Trzaskalskim napisał scenariusz głośnego filmu „Edi” (2002), za który był nominowany do Orła – Polskiej Nagrody Filmowej. Dalsze projekty duetu Trzaskalski-Lepianka to fabularny obraz „Mistrz” (2005) oraz dokument „Ludzie potrzebują pomników” o Pomniku Łodzian Przełomu Tysiącleci. Wspólnie z Agatą Nowak i Ryszardem Brylskim napisał scenariusz do komedii „Cudowne lato” (2010), za który otrzymał nominację do Złotej Kaczki. Jest współtwórcą scenariuszy wielu popularnych seriali telewizyjnych m.in. „Szpilki na Giewoncie”, „Hotel 52”, „Tylko miłość”, „Kryminalni”.

Piotr Śliskowski

Absolwent Wydziału Operatorskiego w PWSFTviT w Łodzi. Z Piotrem Trzaskalskim współpracuje od fenomenalnego debiutu reżysera „Edi” (2002). Za zdjęcia do filmu „Mistrz” został nagrodzony podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” we Wrześni (2006) oraz otrzymał wyróżnienie na festiwalu „Camerimage” (2005).

Jest autorem zdjęć do wielu filmów fabularnych i seriali, m. in. do rozliczeniowego filmu Waldemara Krzystka pt. „80 milionów” (2011), sensacyjnego „Tricku” (2010) Jana Hrywniaka oraz „Joanny” (2010) Feliksa Falka. Za dwa ostatnie otrzymał nominacje do nagrody Złotej Kaczki. Podobnie jak za pracę przy współczesnych „Pikselach” (2009), debiucie Jacka Lusińskiego i historycznym dramacie „Generał Nil” (2009) Ryszarda Bugajskiego. Śliskowski współpracował także z Janem Jakubem Kolskim przy „Pornografii” (2003) oraz „Jasminum” (2006).

Federico Film

Firma Federico Film powstała w lutym 1997 roku. Właścicielami i producentami jest rodzeństwo Marta Laryssa Plucińska i Paweł Pluciński. Federico Film jest aktywnym na rynku audiowizualnym producentem filmowym, członkiem Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych (KIPA). Produkuje kinowe filmy fabularne, seriale telewizyjne, koprodukcje międzynarodowe. Firma współpracuje z doświadczonymi polskimi i zagranicznymi twórcami i realizatorami filmów fabularnych, seriali telewizyjnych, filmów dokumentalnych, reklamowych oraz programów telewizyjnych. Filmy produkowane przez Federico Film są nagradzane na festiwalach krajowych i międzynarodowych

Rozrywka