Praca na sprzątaniu tylko na pozór jest prosta. Przekonało się o tym już sporo Polek, które opowiedziały nam swoje najdziwniejsze przygody.
Praca na sprzątaniu tylko na pozór jest prosta. Przekonało się o tym już sporo Polek, które opowiedziały nam swoje najdziwniejsze przygody.
Chcę się podzielić moją historią, która może zainspiruje inne dziewczyny w UK. 4 lata temu urodziłam dziecko. Wiadomo, mnóstwo pracy, wstawania w nocy, ale też siedzenia z dzieckiem w domu i nudzenia się. Dostałam wtedy od męża nowego smartfona – Samsunga z mnóstwem gierek. No i stało się. Uzależniłam się od nich.
Kiedy wyjeżdżałem z domu w stronę lotniska było jeszcze ciemno, jakby w półśnie przejechałem przez budzące się świcie moje miasto – Newcastle upon Tyne. Wprawdzie nie urodziłem się tutaj, ani nawet nie w Wielkiej Brytanii, ale w tym wyjątkowym miejscu odnalazłem swoje miejsce na ziemi.
Myślałam, że pęknę ze śmiechu, gdy wyczytałam gdzieś kiedyś, że w języku chińskim nazwa „Anglia” to dosłownie „kraj odważnych ludzi”. Anglicy odważni? Bzdura. Nie znam bardziej tchórzliwego narodu i teraz postaram się to udowodnić.
Kiedy moja dwudziestoletnia córka wróciła któregoś dnia z pracy oświadczając, że idzie wieczorem na randkę, cieszyłam się razem z nią. Dziś, kilka miesięcy później, nie mam już powodów do radości, a raczej tylko do obaw, smutku, a może i złości. Posłuchajcie zresztą sami.
Nie mam wykształcenia medycznego, nie umiem powiedzieć, ile mam kości, ani wskazać, gdzie jest wątroba, a gdzie nerka, ale wiem, gdy coś jest nie tak z moim zdrowiem, zwłaszcza ze sprawami kobiecymi. Ta kobieca intuicja i wiedza przydała mi się rok temu i o tym chcę dzisiaj opowiedzieć.
Tym powiedzeniem mogę podsumować to, co przydarzyło mi się dwa i pół roku temu. Pośpiech, działanie pod wpływem emocji i ufanie przypadkowej osobie kosztowało mnie sporo nerwów, zdrowia, a przede wszystkim kilka tysięcy funtów. Dzisiaj chcę o tym opowiedzieć i przestrzec innych.