Jak podaje brytyjski urząd statystyczny – Office For National Statistics, średni tydzień pracy w Wielkiej Brytanii między kwietniem a czerwcem 2011 wynosił 36,3 godziny i był krótszy niż unijna średnia o ponad godzinę – 37,4. Pracujemy coraz mniej, głównie za sprawą dużej liczby osób zatrudnionych na część etatu.
Odwrotnie jest natomiast, jeśli chodzi o osoby zatrudnione w UK na pełnym etacie, bo pracują one dłużej niż przeciętny pracownik pełnoetatowy, zatrudniony w Unii Europejskiej. Brytyjscy pracownicy pełnoetatowi pracują średnio aż 42,7 godziny tygodniowo, gdy średnia unijna to tylko 41,6 godziny. Dłużej od brytyjskich pracowników pracują tylko zatrudnieni w Austrii i Grecji – 43,7 godziny, zaś najkrócej, bo tylko 39,1 godziny w Danii.
Co ciekawe, najwięcej pracują managerowie i urzędnicy wyższego szczebla, którzy spędzają w pracy średnio o 6,8 godziny dłużej niż mają płacone i zapisane w kontrakcie. Zamiast pracować zgodnie z kontraktem 38,5 godziny, pracują aż 46,2 godziny tygodniowo. Za wszystkie godziny mają płacone pracownicy fabryczni i osoby wykonujące zawody niewymagające specjalistycznych umiejętności. Pracownicy fabryczni pracują średnio 44,2 godziny tygodniowo, zaś osoby w zawodach tzw. „elementary occupations” – 41,4 godziny. Ogólna tendencja jednak jest taka, że brytyjscy pracownicy pracują coraz mniej. W okresie kwiecień-czerwiec 2011 przeciętny tydzień pracy wynosił tylko 36,3 godziny czyli był o 4,7% krótszy niż w roku 1992, gdy brytyjscy pracownicy pracowali średnio 38,1 godziny tygodniowo. Wpływ na to miało głównie zmniejszenie liczby godzin w branży przemysłowej i budowlanej z 41,2 godzin w 1992 do 35 godzin w 2011 r. Ale nie bez znaczenia jest także procent osób pracujących na część etatu, który przez 19 lat zwiększył się aż o 3 punkty procentowe – z 24 na 27% ogółu zatrudnionych. Dla porównania warto zauważyć, że w Unii osoby pracujące na część etatu stanowią tylko 20 procent wszystkich zatrudnionych. emka
