W niedzielę 25 października odbędą się w Polsce Wybory do Sejmu i Senatu RP, w których będzie uczestniczyć wielu Polaków mieszkających poza granicami, w tym w Wielkiej Brytanii. Mogą oni głosować zarówno osobiście, jak i korespondencyjnie. Pytanie jest tylko: po co?
Dlaczego, mieszkając zwykle na stałe poza granicami kraju i nie planując nawet wracać, chcemy decydować o tym, kto rządzi w Polsce? Czy dwutygodniowy urlop w Polsce, regularne rozmowy z rodziną w Polsce przez telefon czy Skype oraz oglądanie polskiej telewizji daje nam tak naprawdę pełny obraz sytuacji gospodarczej i politycznej kraju?
Czy wiemy, jakie są prawdziwe bolączki rodaków w Polsce, o których nie mówią krzykacze w telewizji i o czym media nie huczą na okrągło?
Niedawne wybory prezydenckie ujawniły jak łatwo jest nas – emigrantów omamić obietnicami. Wystarczy, że jeden czy drugi kandydat przyjechał, uśmiechnął się, uścisnął dłoń, obiecał i już nas zwabił. Kilka dni później, gdy już ów kandydat wrócił do Polski, mówił już o emigracji zupełnie inaczej.
Ja już zagłosowałam... nogami. A raczej na skrzydłach samolotu. W 2005 r. wyjechałam na stałe do Wielkiej Brytanii z rodziną. Tu mieszkam i chcę decydować o tym, co się dzieje w moim nowym kraju. Tu biorę udział w wyborach, interesuję się brytyjskimi sprawami i tym, co się dzieje w brytyjskim parlamencie oraz tym, jaki to ma lub będzie miało wpływ na życie moje i mojej rodziny. Polska jest moją Ojczyzną, ale pozostawiam decydowanie o jej losach ludziom, którzy wiedzą, czego im potrzeba. Ludziom, którzy wiedzą, komu zaufać. Nie zrzekę się polskiego obywatelstwa, ale nie chcę podejmować decyzji za kogoś. Dlaczego mam decydować, kto ustali podatki, wiek emerytalny czy wprowadzi reformy, które i tak mnie już nie dotyczą?
Przestańmy żyć w rozkroku. Przestańmy udawać, że wiemy, co innym potrzeba. Dajmy rodakom mieszkającym w Polsce wybrać tych, kogo oni sami chcą.
Elżbieta Ślebzak
